Parabel

Een waterdrager in India loopt iedere dag dezelfde route van de rivier naar zijn meester, gebukt onder een juk met twee emmers water. Eén van de emmers is gebarsten en beschouwd zichzelf als een mislukking. “Ik schaam mij,” zegt de emmer. “Waarom?” Vraagt de waterdrager. “Omdat jij door mijn gebrek maar een half portie water af kan leveren. Door mijn falen moet jij zo hard werken en krijg je niet het volle loon voor je inspanning.” De waterdrager heeft medelijden en zegt troostend: “Heb je je wel eens afgevraagd waarom er van die prachtige bloemen groeien langs jouw kant van de weg en niet langs de kant van de andere emmer? Ik wist altijd al dat je een beetje lekte en heb daar mijn voordeel mee gedaan. Daarom heb ik bloemzaadjes geplant aan jouw kant van de weg en elke keer als we terugkwamen van de rivier heb jij ze water gegeven. Daardoor kan ik prachtige bloemen plukken, om daarmee de tafel van mijn meester te versieren. Als jij niet zou zijn zoals je nu eenmaal bent, dan zou het huis er niet zo prachtig uitzien.”

In alles zit een barst

….en juist daar komt het licht door naar binnen, beschrijft Leonard Cohen in zijn lied ‘Anthem’.

Start opnieuw. Sta niet stil bij wat je bent kwijtgeraakt of wat er gaat komen. Concentreer je op de bloemen aan de kant van jou weg. Ring the bells that still can ring. Wat je doet hoeft niet perfect te zijn. Als we wachten op perfectie, komen we nooit waar we willen zijn.

Ring the bells that still can ring
Forget your perfect offering
There is a crack in everything
That’s how the light gets in ~ Leonard Cohen

Foto: Abhijit Kar Gupta