Ren Gill, if you ever read this: Thank you for continuing to play. You are a beacon of light for so many, and your music is a reminder that we should never stop dreaming.
Van ‘Canary in a Coal Mine’ tot de artiest Ren Gill
Jaren geleden, in 2013, kwam ik in aanraking met een project dat me erg aansprak: Canary in a Coal Mine, een documentaire van Jennifer Brea over ME/cvs. De titel verwees naar de mensen met ME als de kanaries in de kolenmijn, als een waarschuwing voor een groter gezondheidsprobleem dat te lang genegeerd werd. Omdat ik zelf met deze ziekte te maken had, voelde ik me verbonden met dit project en steunde ik de documentaire via crowdfunding. Uiteindelijk kreeg de film een nieuwe naam: Unrest. Het werd een krachtig verhaal over leven met ME, over veerkracht en over de zoektocht naar erkenning.
Wat Unrest nog specialer maakte, was de muziek. De titelsong kwam van Ren Gill, een artiest wiens verhaal sterk resoneert met de thematiek van de film. Ren kreeg zelf de diagnoses ME/cvs en ziekte van Lyme, en had daarnaast te maken met andere gezondheidsproblemen. Maar ondanks alles is hij blijven doen wat voor hem essentieel is: musiceren. Muziek is voor hem geen luxe, geen hobby, maar een eerste levensbehoefte.
HI REn & SICK BOI: een maatschappelijk statement
Ik heb ongelooflijk bewondering voor Ren zijn doorzettingsvermogen op vele gebieden. Waar anderen misschien zouden zeggen: “Doe rustig aan, stop met muziek maken, focus op je gezondheid,” kiest Ren ervoor om door te gaan, om zijn verhaal te vertellen via zijn songs. Hij laat zich niet tegenhouden door beperkingen of door de meningen van anderen. Zijn muziek is zijn manier om te overleven, en juist daarin schuilt zijn kracht.
De song Hi Ren kwam uit in december 2022 en betekende een grote doorbraak voor Ren Gill. In deze indrukwekkende track voert hij een muzikaal gesprek met zichzelf, waarin hij zijn worsteling met mentale en fysieke gezondheid blootlegt. Het nummer combineert spoken word, rap en virtuoos gitaarspel tot een intense performance. De video, waarin Ren alleen in een steriel verlichte ruimte speelt, versterkt de beklemmende sfeer. Hi Ren ging viraal en werd miljoenen keren bekeken op YouTube, waarmee het zijn status als unieke en grensverleggende artiest bevestigde.
In Sick Boi (2023) breidt Ren deze strijd uit naar de maatschappij. Hij bekritiseert hoe de wereld omgaat met chronisch zieken en mensen die niet binnen de norm passen. De song is zowel persoonlijk als maatschappelijk, een scherpe analyse van hoe snel labels worden geplakt en hoe moeilijk het is om gehoord te worden. Met rauwe teksten en een intense flow laat Sick Boi zien dat muziek meer is dan alleen kunst. Het is een middel om te vechten voor erkenning en verandering.
Nu, jaren na Unrest, zie ik hoe Ren zijn reis voortzet. In zijn indrukwekkende Instagram Stories deelde zijn team onlangs dat hij een terugval in zijn gezondheid heeft gehad en hiervoor opnieuw een intensieve behandeling in het buitenland ondergaat. Als er iets is dat Ren ons laat zien, dan is het dit: opgeven is geen optie. Ondanks alle tegenslagen blijft hij creëren, zichzelf uiten en, het belangrijkste: leven. Dit is mede dankzij zijn muziek en de onvoorwaardelijke steun van zijn achterban, die hem helpt door moeilijke tijden heen te komen, hem kracht geeft met hun steunbetuigingen en liefde, en ervoor zorgt dat hij de behandelingen kan krijgen die hij nodig heeft.
MUZIEK ALS MEDICIJN
Ik denk dat wanneer je te maken krijgt met ziekte, er een belangrijke vraag is om te stellen: Hoeveel kracht zit er in het blijven doen van datgene waar je hart sneller van gaat kloppen, ook als je lichaam tegenwerkt? Misschien is dat wel de essentie van zowel Unrest als Ren’s muziek: een bewijs dat passie en doorzettingsvermogen ons overeind houden, juist in de meest uitdagende tijden.
Patience: Ren’s soundtrack van de bekroonde documentaire Unrest, via deze link te zien op YouTube